Heb je wel eens stilgestaan bij het volgende? Wanneer je een ei breekt, komt er een einde aan het leven dat erin zit. Maar wanneer een ei van binnenuit gebroken wordt, dan begint het leven. En dat leven ontwikkelt zich moeiteloos. Wonderlijk, niet? Datgene wat uit het ei kruipt, eet, groeit en beweegt. Het werkt samen met soortgenoten en vaak met andere soorten. Er wordt niet over nagedacht, het hoeft niet gepland te worden, laat staan dat erover vergaderd wordt. De natuur verandert voortdurend en vindt steeds weer haar balans. Dit geldt ook voor mensen: wanneer zij hun eigen, natuurlijke weg kunnen gaan, ontstaan harmonie en groei. En wanneer hun talenten en kwaliteiten samenkomen in een organisatie heb je een fantastisch verandervermogen.

Maar analoog aan het ei dat van buitenaf gebroken wordt, worden veel veranderingen in organisaties ‘van buitenaf’ opgelegd. Dat loopt niet zo slecht af als met het leven in dat ei, maar het gaat ten koste van dat verandervermogen en leidt vaak tot fricties die verandering vertragen of belemmeren. Meestal onbedoeld, maar daarmee niet minder zonde van de tijd en energie. Bovendien worden de betrokken medewerkers er niet gelukkig van. Geen wonder dat het begrip Moeiteloos veranderen de nodige discussie oproept: veel mensen vinden veranderingen in organisaties moeizaam, ingewikkeld en krijgen er weinig energie van. Laten we, om dat te begrijpen, eerst op dezelfde golflengte zien te komen over ‘verandering’.