Maar hoe kies je dan uit al die verschillende werkwijzen de juiste? Gaat degene die het hardst roept winnen? Of krijgt de medewerker met de meeste dienstjaren automatisch zijn zin?
Gelukkig is er een betere manier. In plaats van te kiezen op basis van volume of anciënniteit, kiezen we op basis van objectieve criteria. En dat maakt het verschil.
De volgorde die we hanteren is helder:
- De veiligste manier van werken
- De manier met de minste kans op fouten
- De snelste manier
- De makkelijkst aan te leren methode
- De goedkoopste optie
En nee, die laatste is zelden doorslaggevend. Want als je de eerste vier goed toepast, volgt kostenbesparing vanzelf.
Twijfel je of een bepaalde methode meer kans geeft op fouten dan een andere? Dan test je het gewoon. Geen giswerk, geen aannames. Gewoon meten.
Mijn ervaring? Er is veel minder discussie dan je zou verwachten. Het lijstje met criteria biedt houvast en voorkomt eindeloze welles-nietes gesprekken. Want als een werkwijze aantoonbaar veiliger, foutlozer of sneller is, dan is dat simpelweg de betere keuze.
Dus nee, standaardiseren is geen strijd. Het is een gezamenlijke zoektocht naar de beste manier. En die vinden we – keer op keer.
